Prestatie is een goed Nederlands woord, maar bij softwaresystemen is het gebruikelijk om het over performance te hebben. Alleen, wat bedoelen we daar precies mee? Snelheid is in toenemende mate een validatie van de performance van een applicatie. Maar zeker niet de enige of allesbepalende factor.
Stel dat je een systeem hebt dat brieven moet produceren. Dan klinkt het aanmaken van 15.000 brieven per uur als een betere performance dan 10.000. Maar wat als de printer er maximaal 10.000 per uur kan afdrukken?
Door de beperkte capaciteit van de printer heeft de business geen baat bij de (op zich goede) performance van de software. Maar wat als we er nou een extra printer bijzetten? Nu kan ik de 15.000 per uur makkelijk produceren. Zijn die 5.000 extra het waard om te kiezen voor twee keer afschrijvingen en kosten?
Natuurlijk komt daarna nog de vraag of we die 5.000 extra brieven wel kunnen opslaan als ze niet direct het proces in kunnen. En kan de printer 24/7 draaien of draait die alleen binnen kantooruren? Want dat zou impliceren dat we met overuren de productie ook kunnen verhogen.
De gevolgen spelen uiteraard ook een rol. Wat als je met een systeem een productieproces kunt uitbreiden en versnellen en de kosten bedragen 100 euro voor 100.000 extra eenheden voor de eerste 500.000 maar daarboven 5.000 euro per 100.000 extra eenheden? Wat is dan de gewenste performance?
Wat ik maar wil zeggen is dat performance niet zozeer bepaald wordt door de technische prestaties van een softwaresysteem, maar een business ‘ding’ is. De eisen waaraan een systeem moet voldoen, worden bepaald door de behoefte en mogelijkheden van de business.
Hoe ziet een proces eruit, welke overwegingen liggen ten grondslag aan de eisen die je aan de performance stelt en welke impact (lees: kosten) wordt als acceptabel gezien?
We moeten dus kijken naar het totale plaatje als we de performance-eisen gaan samenstellen. Dat de computer het sneller zou kunnen is immers alleen relevant als het programma de bottleneck is in het voortbrengingsproces. Snelheid is goed maar het is de kunst om de verschillende stappen van het gehele proces optimaal op elkaar af te stellen.
Aanstaande zaterdag wordt de Grand Prix van Miami gereden. De auto die het hardste rechtuit kan rijden is niet altijd de winnaar. Op een circuit met weinig rechte stukken en veel bochten worden er heel andere eisen aan de performance van de wagen gesteld. Topsnelheid is daar ondergeschikt aan acceleratie en bochtsnelheid. Maar vooral moet er een perfecte balans zijn tussen team, auto, techniek en natuurlijk onze nationale held Max.